Թալին Քևոնյանը Հայաստանը զգացել է ամենատարբեր կողմերից՝ որպես կամավոր, զբոսաշրջիկ, մասնագետ և հիմա արդեն որպես իր սեփական բիզնեսի հիմնադիր: Այս դերերից յուրաքանչյուրում լիբանանահայ ամերիկուհին իր աչքերով է տեսել այն անհավատալի փոփոխությունը, որը երկիրը կրել է «ցուրտ ու մութ տարիներից» հետո, իսկ այդ տարիների Հայաստանին Թալինը հանդիպել է անձամբ: Ահա այդպես՝ նա գիտակցեց, որ սրճարանների ապակիներից ու Կասկադի աստիճաններից անդին տողատակի սոցիալական հիմնախնդիրները ոչ միշտ են տեսանելի դառնում այցելուների համար: Հոգնելով մոտ երկու տասնամյակ ձգվող գնալ-գալուց՝ Թալինը վճռեց՝ հաջորդ անգամ վերադառնալու է Հայաստան ընդմիշտ մնալու մտադրությամբ:

Շուտով նա հիմնեց իր սեփական բիզնեսը:
Աշխարհով մեկ շրջագայելուց, կրթություն ստանալուց և կարիերայում հաջողելուց հետո նրան իր հայրենիք բերեց ոչ ավել, ոչ պակաս «հացահատիկների մայրը»՝ քինուան, կամ ինչպես հայերեն թարգմանվում է՝ սագախոտը: Տեսնելով Հարավային Ամերիկայում ինկերի ժամանակներից մեծ տարածում ունեցող բուսատեսակի դաշտերը՝ նա հասկացավ, որ ձեռքերով մշակվող այս բույսը հեշտությամբ սիրելի կդառնա հայ ֆերմերների համար: Այսպես էլ ստեղծվեց «Մելինեի պարտեզ»-ի գաղափարը: 2015 թվականի ապրիլից սոցիալական ձեռնարկությունը սկսեց աշխատանքը՝ տեղական շուկա ներմուծելով առողջարար հատիկավորներ՝ քինուայի, եղեսպակի սերմեր, կոսկոսի յուղ և լուսանցքներում հայտնված համայնքներում զարգացնելով արտադրական գործընթացները: «Մելինեի պարտեզ»-ի թիմը տեղաբնակներից կազմված ընտրանիք է, որն աշխատում է վեցժամյա մշտական և 75 սեզոնային ժամաքանակի ռեժիմով: Նրանք համարձակորեն խախտել են գյուղատնտեսության ժամանակակից նորմերը. աշխատակիցների մեծ մասը կանայք են: Թալինի առաքելությունն առանցքային փոփոխություն է բերում հայկական մտածողություն. «Ինչու՞ ենք մենք միշտ ինչ-որ բան անում արտահանելու համար: Ինչու՞ չանել մի բան Հայաստանում հենց Հայաստանի համար»: Փոքրիկ անհատական ներդրումները գյուղոլորտում կապահովեն համայնքային կայուն զարգացումը:

Ի՞նչ է նշանակում Հայաստանում որպես հայրենադարձ ապրելը, երբ արդեն իսկ բնակվել ես աշխարհի ամենատարբեր քաղաքներում՝ Լոս Անջելես, Փարիզ, Սան Պաուլո և Վաշինգտոն: Թալինը նշում է, որ արագ զարգացող, կոսմոպոլիտան կապիտալով միջավայրում լինում են ժամանակներ, նրան թվում է՝ Հայաստանն աշխարհի կենտրոնն է, որովհետև այնքան բան է կատարվում: Չնայած նա սիրահարված է այստեղի «Ա+ կենսաձևին», միևնույն է, արդեն հոգնել է բարեհամբույր տեղաբնակների «պատվավոր հայաստանցի» տիտղոսից: Հիմա իրական ժամանակն է հաղթահարելու այն պատնեշը, որ կա սփյուռքահայի և ոչ սփյուռքահայի միջև, դադարել Հայաստանը համեմատել այլ երկրների հետ և գիտակցել, որ փոփոխություններն ու առաջընթացը չեն լինի, եթե երկու կողմն էլ ակտիվորեն չմասնակցեն դրանց:

Թալինն այս ամենից հետևություն է անում. «Դուք եք որոշում ձեր ով լինելը, ոչ թե շրջապատող միջավայրը»: Եթե դուք դժգոհ եք իրադարձությունների ընթացքից, հիմա իսկը ժամանակն է մի բան ձեռնարկելու համար: Միայն խոսելը չի օգնի, քանի որ ի վերջո «ժամանակը փոփոխությունների պատճառ չի հանդիսանում, եթե չկան գործողություններ»: Եթե դուք ջանասիրաբար աշխատում եք, պահպանում եք կանոնները և հետևողական եք, Հայաստանը բերրի հող է դառնալու համար ավելին, քանի հիմա եք: Վերջիվերջո, «եթե մի փոքրիկ քար նետեք Սևանա լիճ, տատանումները կտեսնեք ավելի հեռվում, քան եթե այն նետեիք խաղաղ օվկիանոս: «Ճիշտ է՝ հայրենադարձությունը բոլորի համար չէ, սակայն պակաս ճիշտ չէ նաև, որ գալու համար «հարմար ժամանակ» չկա, ուղղակի պետք է անել վճռական քայլը»:
Ընդլայնեք գնումների ձեր գունապնակը՝ աջակցելով և օգտվելով «Մելինեի պարտեզ»-ի արտադրանքից, նաև նպաստեք առողջ Հայաստան ունենալու գործընթացին: